Cykl spotkań z pisarzami

Spotkanie odbyło się 28 maja 2013 r.

KANON 10 KSIĄŻEK wg KLEMENTYNY SUCHANOW
1. Witold Gombrowicz: Dzienniki
2. Swietłana Aleksijewicz: Wojna nie ma w sobie nic z kobiety
3. Małgorzata Szejnert: Wyspa Klucz
4. Juan Rulfo: Pedro Paramo
5. Ernesto Sabato: O bohaterach i grobach
6.Emmanuel Carrere: Limonow
7. Reinaldo Arenas: Zanim zapadnie zmierzch
8. Jędrzej Morawiecki, Bartosz Jastrzębski: Krasnojarsk Zero
9. John Dos Passos: trylogia USA
10. Mario Vargas Llosa: Miasto i psy

Spotkanie odbyło się 15 marca 2013 r.

KANON 10 KSIĄŻEK wg KAZIMIERY SZCZUKI – “kolejność nie gra roli”:
1. Lew Tołstoj “Anna Karenina”,
2. Fiodor Dostojewski “Idiota”,
3. Doris Lessing “Trawa śpiewa”,
4. Wirginia Woolf “Pani Dalloway “,
5. Joseph Conrad “Jądro ciemności”,
6. Witold Gombrowicz “Transatlantyk”,
7. Juliusz Słowacki “Sen srebrny Salomei”,
8. Adam Mickiewicz “Liryki Lozańskie”,
9. Gustave Flaubert “Pani Bovary”,
10. Zofia Nałkowska “Granica”.

Spotkanie odbyło się 22 stycznia 2013 r.

KANON 10 KSIĄŻEK wg Michała Wójcika
1. Bruno Schulz – Sklepy cynamonowe i Sanatorium pod klepsydrą. Bo mitologia Gravesa przy tych opowieściach to nudnawe duby smalone.
2. Witold Gombrowicz – Dzienniki. Bo to zapis działań i myśli największego polskiego outsidera
3. Marek Hłasko – Piękni dwudziestoletni. Bo termin “niepokorny” trochę ostatnio straciło na znaczeniu
4. Leopold Tyrmand – Dziennik 1954 Bo to genialny zapis epoki wielkiej komuszej smuty
5. Tadeusz Borowski – Opowiadania Bo obok Primo Leviego, to najwybitniejszy zapis grozy Holokaustu
6. J.T. Gross – Sąsiedzi, Strach i Złote Żniwa Bo to odważne i przejmujące portrety Polaków
7. Mariusz Urbanek – Broniewski Bo to najwybitniejsza wydana u nas ostatnio biografia artysty, który cięgi brał od wszystkich
8. Teresa Torańska – Oni Bo tak się robi dobre wywiady
9. Jan Karski, Maciej Wierzyński – Emisariusz Bo to jest chyba prawdziwy obraz roli Polski i Polaków w czasie ostatniej wojny
10. Laurent Binet – HHhH Bo to najwybitniejszy autorski esej historyczny ostatnich lat.

KANON 10 KSIĄŻEK wg Macieja Łubieńskiego:
1. Don kichote
2. Wojna końca świata – vargas llosa
3. Królestwo z tego świata – carpentier
4. Opowiadania borgesa
5. Mieszczanin szlachcicem – molier
6. Juliusz cezar, makbet, otello – szekspir (jeśli muszę wybrac to romeo i julia)
7. Prawem i lewem – łoziński
8. Życie i los – grossman
9. Kroniki tygodniowe słonimski
10. Szekspir – biografia Greenblatta

Spotkanie odbyło się 7 listopada 2012 r.

KANON 10 KSIĄŻEK wg Wojciecha Kuczoka
1. Wojciech Kuczok, Opowieści samowite
2. Wojciech Kuczok, Opowieści słychane
3. Wojciech Kuczok, Szkieleciarki
4. Wojciech Kuczok, Gnój
5. Wojciech Kuczok, Widmokrag
6. Wojciech Kuczok, To piekielne kino
7. Wojciech Kuczok, Senność
8. Wojciech Kuczok, Moje projekcje
9. Wojciech Kuczok, Spiski
10. Wojciech Kuczok, Poza światłem

Spotkanie odbyło się 31 maja 2012 r.

KANON 10 książek wg Belli Szwarcman-Czarnoty
1. Gabriel Garcia Marquez – Sto lat samotności
2. W.G. Sebald – Czuję. Zawrót głowy
3. Ilia Erenburg – Burzliwe życie Lejzorka Rojtszwańca
4. Sylvia Plath – Szklany klosz
5. Aleksander Fredro – Zemsta i Śluby Panieńskie
6. Meir Shalev – Rosyjski romans
7. Paul Celan – Wiersze
8. Icyk Manger – Księga Raju
9. Bohumil Hrabal – Pociągi pod specjalnym nadzorem
10. Saul Bellow – Herzog

Spotkanie odbyło się 20 kwietnia 2012 r.

KANON 10 KSIAZEK wg Stanisława Łubieńskiego
1. George Orwell – to mój ulubiony autor. Dlatego zestaw obowiązkowy to 4 książki: „Folwark zwierzęcy”, „1984”, „Hołd dla Katalonii” i „Na dnie w Paryżu i Londynie”.
2. Michaił Lermontow – „Bohater naszych czasów”.
3. Fiodor Dostojewski – „Biesy”.
4. Joseph Conrad – „Tajny agent”.
5. Izaak Babel -„Armia konna”.
6. Michaił Zoszczenko – „Bądź człowiekiem towarzyszu”.
7. Władimir Sorokin – „Dzień oprycznika”.
8. Do wyboru:
Sergiusz Piasecki – „Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy” albo
Ferdynand Ossendowski – „Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów”.
9. Marian Brandys – „Kozietulski i inni” (lub inne).
10. Paweł Jasienica – „Polska anarchia” (lub inne).

Spotkanie odbyło się 4 stycznia 2012 r.

KANON 10 książek wg Remigiusza Grzeli
To nie jest lista najważniejszych dla mnie książek. Ale to lista tych książek, od których nie można się oderwać, które odsłaniają pęknięcia i okaleczenia, które pokazują świat i ludzi od odszewki, które pozwalają rozumieć, a niektóre z nich potrafią leczyć. Kolejność dowolna.
1. „Gorący oddech pustyni” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego
2. „Król Lear nie żyje” Marii Bojarskiej
3. „Dziennik 1915-1941” Virginii Woolf
4. „Co u pana słychać” Krzysztofa Kąkolewskiego
5. „My z Jedwabnego” Anny Bikont
6. „Pasja życia” Irvinga Stone
7. „Dziennik” Julii Hartwig
8. „List do Ojca” Jerzego Wójcika i Grzegorza Piechoty (opracowanie)
9. „Rozmyślania przy makijażu” Marii Kornatowskiej
10. „Pożegnanie z Afryką” Karen Blixen

Spotkanie odbyło się 25 listopada 2011 r.

KANON książek wg Michała Sufina
1. Giovanni Guareschi PRZEZNACZENIE MA IMIĘ KLOTYLDA
2. Gilbert Keith Chesterton CZŁOWIEK KTÓRY BYŁ CZWARTKIEM
3. Edward Lear LIMERYKI
4. Flann O’Brian TRZECI POLICJANT
5. Ilf i Pietrow DWANAŚCIE KRZESEŁ
6. Wieniedikt Jerofiejew MOSKWA, PIETUSZKI
7. Siergiej Dowłatow WALIZKA, SKANSEN (lub cokolwiek)
8. Boris Vian OPOWIADANIA
9. Blaise Cendrars GWIEZDNA WIEŻA EIFFLA (lub reportaże)
10. Douglas Adams AUTOSTOPEM PRZEZ GALATKYKĘ (oraz pozostałe tomy trylogii)
11. Thomas Pynchon 49 IDZIE POD MŁOTEK

Spotkanie odbyło się 27 października 2011 r.

KANON 10 książek wg Anny Dziewit-Meller
1. Salman Rushdie, Szatańskie wersety
2. Ryszard Kapuściński, Cesarz
3. Michel Houellebecq, Cząstki elementarne
4. Paul Bowles, Pod osłoną nieba
5. Marcin Świetlicki, Zimne kraje i inne tomy
6. Margaret Atwood, Kocie oko
7. Julio Cortazar, Gra w klasy
8. Milan Kundera, Księga śmiechu i zapomnienia
9. H. Ch., Andersen Baśnie
10. A.A. Milne, Kubuś Puchatek

KANON 10 książek wg Marcina Mellera

Wybrać 10 najważniejszych dla siebie książek? To jakaś makabra. No cóż, oto lista, co do której będę miał wątpliwości już sekundę po wysłaniu. Kolejność alfabetyczna, żebym nie musiał jeszcze dodatkowo zastanawiać się jak ułożyć autorów wewnątrz tej niemożliwej dziesiątki.

1. Andrzej Bobkowski „Szkice piórkiem”
2. Bohdan Cywiński „Rodowody niepokornych”
3. Fiodor Dostojewski „Biesy”
4. Aleksander Dumas „Hrabia Monte Christo”
5. Witold Gombrowicz „Dzienniki”
6. Milan Kundera „Żart” (ale jego tekst naj naj to dla mnie opowiadanie „Fałszywy autostop” z tomu „Śmieszne miłości”)
7. Mario Vargas Llosa „Rozmowa w Katedrze”
8. Edmund Niziurski „Adelo, zrozum mnie!”
9. Gregory David Roberts „Shantaram”
10. Leopold Tyrmand „Dziennik 1954”

Spotkanie odbyło się 8 czerwca 2011 r.

KANON książek wg Doroty Masłowskiej

1. Dentro Jan Dzban
2. Pani Bovary Gustaw Flaubert
3. Neurotyczna osobowość naszych czasów Karen Horney
4. W drodze Jack Kerouac
5. Letnia przeprawa Truman Capote.
6. Muzyka dla kameleonów Truman Capote
7. Azyl William Faulkner
8. Chłopi Władysław Reymont
9. Antropologia codzienności Roch Sulima

Spotkanie odbyło się 26 maja 2011 r.

KANON 10 książek wg Agnieszki Drotkiewicz

Oto 10 książek, które , jak mi się wydaje , najczęściej cytuję, które są dla mnie sine qua non mojej edukacji. W prasie powstaje wiele artykułów na temat „10 rzeczy, które musisz mieć w swojej szafie (torebce, lodówce); 10 piosenek, które musisz mieć na swoim Ipodzie” – według mnie jest to lista 10 książek, które trzeba mieć przeczytane – bardzo przydają się w życiu, w szkole, na studiach, w pracy:

1. Roland Barthes, Mitologie
2. Heinrich Böll, Portret grupowy z damą
3. John Maxwell Coetzee, Powolny człowiek
4. Gustave Flaubert, Pani Bovary
5. Aldous Huxley, Nowy wspaniały świat
6. Michel Houellebecq, Poszerzenie pola walki
7. Elfriede Jelinek, Amatorki
8. Tony Kushner, Anioły w Ameryce
9. Dorota Masłowska, Między nami dobrze jest
10. Arthur Rimbaud, Wiersze

Spotkanie odbyło się 5 kwietnia 2011 r.

KANON 10 książek wg Ewy Kuryluk:

1. Franz Kafka, Metamorfoza
2. Robert Musil, Człowiek bez właściwości
3. Theodor Fontane, Effi Briest
4. Virginia Woolf, Do latarni morskiej
5. Bruno Schulz, Sanatorium pod klepsydrą
6. Zofia Nałkowska, Medaliony
7. Gustave Flaubert, Pani Bovary
8. Yukio Mishima, Zimny płomień
9. Joseph Conrad, Ocalenie
10. Safona, Poezje wybrane, tłum. Janiny Brzostowskiej

Spotkanie odbyło się 11 marca 2011 r.

KANON 10 książek wg Kaspra Bajona

Dziesięć „kanonicznych” obowiązkowych – utworów to z jednej strony bardzo mało, ale z drugiej niewiarygodnie dużo. Mój żelazny, niepodważalny, kanon obejmuje zaledwie pięć pozycji (i nie sądzę by w najbliższej przyszłości miało się to zmienić). Natomiast kolejnych pięć to jest już raczej mój wybór uwarunkowany tym, gdzie teraz jestem i jak się obecnie czuję (co mnie ostatnio inspiruje, zachwyca, czemu poświęcam czas). Dość jednak tych tłumaczeń, przejdźmy do rzeczy:

Żelazna piątka:

1. Marcel Proust, W cieniu zakwitających dziewcząt: Całe W poszukiwaniu straconego czasu, to zasadniczo najwspanialsza baśń dwudziestego wieku. Jednak ma ona lepsze i słabsze momenty. Pierwsze cztery tomy do majstersztyk, właściwie summa literatury, trzy kolejne „ niedokończone „ są trochę słabsze (chociaż ostatni: Czas odnaleziony jest osobnym, niewiarygodnym dziełem). Ze wszystkich siedmiu tomów najczęściej zaglądam jednak do drugiego, a gdy to robię, to ulegam najbardziej niebezpiecznemu zjawisku dla pisarza – a mianowicie „chcę być Proustem”
2. Robert Musil, Człowiek bez właściwości: Znów książka niedokończona (mam zresztą prywatną teorię, że jednym z kluczy do literatury XX wieku jest „niedokończenie” właśnie). Wszakże skończyć by się chyba nie mogła. Doskonała analiza komicznego, zdziecinniałego imperium (Austro-Węgier) zaraz przed upadkiem. Awangarda pełną gębą pod płaszczykiem realizmu. Mistrzowska mieszanka kultury, nauki, zakazanej miłości, szaleństwa, ironii i stylu. W głębi jednak bardzo smutna powieść.
3. James Joyce, Ulisses (Szczególnie pierwszy rozdział pierwszej części oraz pierwszy i trzeci rozdział drugiej części): Co tu dużo gadać: wielka, fantastyczna powieść, chociaż nie tak bezbłędna jak niektórzy sądzą. Ulisses jest nierówny, czasem przegadany, ale przy tym wszystkim szalenie odważny. Ostateczne zerwanie z XIX-wieczną realistyczną powieścią (poprzez doprowadzenie realizmu do granic absurdu).
4. Vladimir Nabokov, Ada: Moim zdaniem najlepsza powieść Nabokova. Jest w niej wszystko, co u tego pisarza tak bardzo kocham i podziwiam: gry językowe, jaskrawe kolory, motyle, szachy i niebywały, czysty, logiczny styl. Książka doskonała w swojej strukturze. Wspaniała – wyuzdana – saga, która pełnymi garściami czerpie z Prousta i z Musila.
5. George Perec, Życie. Instrukcja obsługi: Calvino powiedział, że jest to ostatnia wielka powieść XX wieku i trudno się z nim niezgodzić. Arcydzieło literackiej kombinatoryki, zwycięstwo matematyki i logiki nad elokwencją. Książka, którą nazwałbym, „encyklopedyczną” (w jak najlepszym tego słowa znaczeniu), wyczerpująca niemalże wszystkie toposy światowej literatury.

Mniej żelazna piątka:

6. Franz Kafka, Przemiana: Kafka jest niezrównanym mistrzem miniatur i opowiadań. Niemal każdy jego krótszy utwór to arcydzieło. Jednakże najdoskonalsza ze wszystkich jest właśnie Przemiana. Oczywiście, kto nigdy nie obudził się jako robak, ten tego nie pojmie.
7. Jorge Luis Borges. Krótka historia nikczemności: Długo zastanawiałem się, którą z książek Borgesa umieścić na tej liście. W końcu zdecydowałem się na Krótką historię, bo od niej zaczęła się moja miłość do tego argentyńskiego pisarza.
8. Ludwik Wittgenstein, Traktat logiczno-filozoficzny: Moim zdaniem najważniejsza książka filozoficzna XX wieku. Jeżeli kogoś interesuje język i jego zagadnienia, to swoją edukację w tej dziadzienie powinien zacząć od lektury Traktatu. Piękno logiki i konkretu, wspaniała rzecz.
9. Italo Calvino, Jeżeli zimową nocą podróżny: książka, która jest hołdem złożonym literaturze z jednej strony, z drugiej natomiast dramatycznym krzykiem niezgody na przypadkowość naszego istnienia i tworzenia. Chyba najlepsza powieść Calvino, pisarza wciąż zbyt mało docenionego.
10. Walter Benjamin, Pasaże: kolejne niedokończone arcydzieło. Wspaniała przechadzka (w czasie i przestrzeni) po Paryżu, którego już nie ma. Jednocześnie klucz do współczesności. Pasaże z każdą kolejną dekadą zyskują na aktualności. Zawoalowany obraz przygnębiających przemian zachodniej kultury.

Spotkanie odbyło się 1 lutego 2011 r.

KANON książek wg Agnieszki Wolny-Hamkało:

1. „Schizma” Marcina Świetlickiego – najważniejsza współczesna książka poetycka o rozpadzie miłości.To tomik, który regularnie – zaczytywany przez mnie na śmierć – trafiał do introligatora. Książka, którą mam w trzech egzemplarzach, na wszelki wypadek. I znając na pamięć wszystkie wiersze – nadal ją czytam.
2. „Życie na Korei” Andrzeja Sosnowskiego – rzecz, która nauczyła mnie pokory. Wiersze z tajemnicą, której nie należy demaskować. Sosnowski to producent tekstów na wskroś współczesnych i boleśnie pięknych – jednocześnie „baśniowych”i podszytych erotycznym, nieoczywistym mrokiem.
3. „Konające zwierze” Philipa Rotha – roth to pisarz bezlitosny. Szczery do bólu, dosłowny i diabelnie przenikliwy. Jego diagnozy dotyczące kondycji współczesnego człowieka, a przede wszystkim jego seksualności, są wyjątkowo trafne. „Konające zwierzę” to wstrząsająca powieść o sile namiętności –z odważną erotyką w tle.
4. „Cafe Panika” Rolanda Topora – topor nauczył mnie wolności w literaturze. Wolności od realizmu, powagi. Dzięki niemu wpadłam na to, jak dostrzegać absurdy świata i śmieszność – cudzą i co cenniejsze – własną. Książki Topora pokazują, że o naszych ziemskich potworach: słabościach i lękach – można mówić ze zbawiennym dystansem. Topor ma też coś, co można by nazwać wrażliwością surrealistyczną, która udziela się czytelnikom.
5. „Żart” Milana Kundery – powieść doskonała. Gdyby kosmici pragnęli kiedyś poznać „prawdziwą powieść” – pokazałabym im „Żart” – rzecz o chybionej komunikacji, życiowych pomyłkach i ponurych psikusach losu – z komunistycznymi Czechami w tle. Kundera przejmująco pokazuje ludzkie słabości i namiętności. I rożne rodzaje miłości – dalekie od pop-kulturowego ideału.
6. „Mao II” Don DeLillo – melancholijna powieść o współczesnej metropolii, której symbolem jest Nowy Jork. Ale także rzecz o samotności w tłumie i ludziach, żyjących na marginesie rzeczywistości: pisarzach, fotografach, członkach sekt. Magnetyczna, boleśnie piękna historia, którą trudno zapomnieć.
7. „Niewidzialne miasta” Italo Calvino – siła wyobraźni tego pana wcisnęła mnie w krzesło. Jego opowieściami o nieistniejących, wymyślonych miastach rządzi logika marzenia sennego. Oniryczne, napisane niezwykłym językiem opowiadania to impresje śpiącego, sny malarza.
8. „Dukla” Andrzeja Stasiuka – ta książka pokazała mi, że pisarz może zamykać w swoich powieściach czas i panować nad nim: rozciągać go, bądź skracać, zapętlać lub zatrzymywać. – Nostalgiczna, pełna czaru opowieść o niebanalnym pięknie i marzeniach, o miejscach, które mają inną temperaturę, które z jakichś powodów są wyjątkowe.
9. „Idiota” Fiodora Dostojewskiego – Dostojewski pisząc prozę realistyczną, potrafi jednocześnie oddać coś, co można by nazwać patetycznie „życiem duchowym” bohaterów. Jest mistrzem budowania głębokich, trójwymiarowych postaci. Wiarygodność, mięsistość bohaterów bierze się między innymi stąd,że autor nie boi się relatywizmu, a ludzie kryształowi przecież nie występują w naturze.
10. „Listonosz” Charlesa Bukowskiego – „Listonosz” przyniósł odświeżenie języka. Jedną książką potrafił rozbić cały patos Ameryki. Siarczysty i radykalny, a jednocześnie delikatnyi poetycki. Wulgarny, pornograficzny i nostalgiczny, romantyczny.
11. „W drodze” Jacka Kerouaca – książka, która dała mi atletycznego kopa energetycznego, dzięki której zyskałam odwagę, żeby rzucić się w wir życia, ruszyć w podróż, zdobyć kilka szczytów i przeczytać kilkanaście powieści i dziesiątki wierszy beatników – generacji płonącej szybko i spektakularnie jak saletra.

Spotkanie odbyło się 13 stycznia 2011 r.

KANON 10 książek wg Krzysztofa Vargi:

Z układaniem kanonu czytelniczego są dwa zasadnicze problemy. Po pierwsze – nie da się ułożyć kanonu, nawet bardzo osobistego i subiektywnego, który zamknąć się musi w dziesięciu pozycjach. Bez wątpienia potrafiłbym bez większych wyrzutów sumienia stworzyć taką listę stu książek, nawet pięćdziesięciu – dziesięć zaś? Po drugie kanony się zmieniają, w moim życiu także, niewątpliwie gdybym dostał takie zadanie dziesięć lat temu, ta lista wyglądałaby zupełnie inaczej. Dwadzieścia lat temu? Tym bardziej. Choć zapewne ze trzy pozycje byłyby niezmienne. Jest to zatem mój osobisty kanon A.D. 2011. I myślę, że zmieni się on jeszcze w moim życiu.

1. Bruno Schulz, Sklepy cynamonowe, Sanatorium pod klepsydrą – patetycznie mówiąc On nauczył mnie perwersyjnie kochać literaturę. Przed Schulzem była to miłość młodzieńcza, sztubacka, od Sklepów i Sanatorium zaczęła się miłość dorosła, namiętna, czasami zboczona. Największy bodaj stylista i poeta polskiej prozy, kanon światowy.
2. Franz Kafka, Opowiadania – drugi z moich ojców, wraz z Schulzem wprowadził mnie w świat dorosłej literatury, ponadczasowy genialny patolog ludzkiego losu. Z dzieł Kafki wybieram oczywiście opowiadania, choć „Zamek” to też arcydzieło. 3. Jan Potocki, Rękopis znaleziony w Saragossie – arcydzieło powieści szkatułkowej, według której zresztą nakręcono najgenialniejszy polski film, w reżyserii Wojciecha Hasa. Literatura jako wielka radość i fantastyczna zabawa. Gdyby ta powieść powstała dziś jestem pewien że zdobyłaby listy bestsellerów, bo mimo że ma kilkaset lat wciąż jest nowoczesna.
4. Julio Cortazar, Gra w klasy – książka od której zaczął się swego czasu mój obłęd na punkcie literatury iberoamerykańskiej. W tym kanonie powinna się przecież znaleźć jakaś wielka powieść Garcii Marqueza czy Vargasa Llosy, tym bardziej że powieść Cortazara z latami traciła, wyłaziła z niej pretensjonalność, naiwność, ale gdybym nie zachłysnął się „Grą” być może nie przeczytałbym wszystkich książek z Ameryki Południowej, które się wtedy u nas ukazywały i nie poznałbym takich zapomnianych dziś geniuszy tamtej literatury jak Alejo Carpentier na przykład.
5. Salman Rushdie, Ziemia pod jej stopami – koniecznie musiałem coś tu wybrać z tego wielkiego bajarza współczesnej prozy, który już dawno powinien dostać Nobla, a nie dostał ze względu na tchórzostwo Akademii Szwedzkiej. Tę powieść wybieram bo to bardzo współczesna (choć też baśniowa) historia wielkiej gwiazdy muzyki pop, a to może was zainteresować.
6. Peter Esterhazy, Harmonia Caelestis – największa węgierska powieść być może w całej historii tej literatury. Esterhazy ma niebywałą zdolność pisania w sposób awangardowy a jednocześnie przystępny, kapitalna opowieść rodzinna z wielką historią w tle, a do tego typowa dla Esterhazego ironia, oraz typowa dla węgierskiej prozy melancholia.
7. Henry Miller, Sexus, Plexus, Nexus – mój ukochany literacki perwert, kiedyś odsądzany od czci i wiary, dziś klasyk, obawiam się, niesłusznie popadający w zapomnienie. Jeśli ktoś zna Charlesa Bukowskiego, to niech mi uwierzy, że Miller był lepszą, mądrzejszą i zdolniejszą wersją Bukowskiego, o czym świadczy ta trylogia.
8. Danilo Kis, Cyrk rodzinny – jeden z największych pisarzy XX wieku, skandalem jest że tak mało znany. Cyrk rodzinny to jego trzy kanoniczne minipowieści (Wczesne smutki, Ogród, popiół oraz Klepsydra), o jego rodzinie, szczególnie o ojcu, proza przepełniona narracyjnym pięknem i faktograficznym smutkiem. Pisarz wyrastający z Schulza, ale dodający do niego bałkańskie szaleństwo, węgierską melancholię i żydowski los.
9. Thomas Bernhard, Wymazywanie – bez Bernharda nie byłoby Jelinek, to prozaik zupełnie osobny, który wypracował swój niepowtarzalny styl. Wielki demaskator obłudy, hipokryzji austriackiego społeczeństwa, ale przecież pisarz uniwersalny.
10. Jonathan Littel, Łaskawe – największa jak dotąd powieść XXI wieku, nie tylko ze względu na objętość (tysiąc stron). Przywraca wiarę w wielką epikę, dodaje do tego wielki temat (wojna, Holocaust) i to widziany oczami esesmana. Wielka kontrowersja, wielkie dzieło, książka na jaką czeka się latami.

Spotkanie odbyło się 7 października 2010 r.

KANON 10 książek wg Marty Szarejko:

1. „Kocie oko” Margaret Atwood
2. „Opowieść podręcznej” Margaret Atwood
3. „Dwanaście opowiadań tułaczych” Gabriel Garcia Marquez
4. Opowiadania Julia Cortazara
5. Aglaja Veteranyi (wszystko – „Uprzątnięte morze, wynajęte skarpety i pani Masło”, „Regał ostatnich tchnień”, „Dlaczego dziecko gotuje się w mamałydze”, „Kto znajduje źle szukał”)
6. Opowiadania Brunona Schulza
7. „Trzy złote za słowo” Krzysztof Kąkolewski
8. „Cesarz” Ryszard Kapuściński
9. „Schodów się nie pali” Wojciech Tochman
10. „Ćwiczenia stylistyczne” Raymond Queneau.

Spotkanie odbyło się 12 listopada 2009 r.

KANON 10 książek wg Sylwii Chutnik :

1. Miron Białoszewski, Pamiętnik z powstania warszawskiego
2. Izabela Filipiak, Absolutna amnezja
3. Virginia Woolf, Własny pokój
4. Jolanta Brach Czaina, Szczeliny istnienia
5. Maria Janion, Kobiety i duch inności
6. George Bidwell Emelina Pankhurst Bunt długich spódnic
7. Leopold Tyrmand, Zły
8. Eve Ensler, Necassary targets
9. Stefan Wiechecki – felieton
10. Astrid Lindgren Pippi (trzy części)

Spotkanie odbyło się 6 października 2009 r.

KANON książek wg Grażyny Plebanek:

1. Vladimir Nabokov, Pnin
2. Kathryn Harrisom, Tysiąc drzewek pomarańczowych
3. Thomas Mann, Wybraniec
4. Patrick Suskind, Pachnidło
5. Italo Calvino, Jeśli zimową nocą podróżny
6. Margaret Atwood, wczesne powieści
7. Virginia Woolf, Między aktami, Pani Dalloway
8. Terry Pratchett, Trzy wiedzmy, Wyprawa czarownic, Panowie i damy
9. Gabriel Garcia Marquez Miłość w czasach zarazy
10. Isabel Allende, Dom dusz

A także:

Sarah Walters, Złodziejka
Jane Bowles, Dwie poważne damy

Polacy:
Andrzej Bart, Rien ne va plus
felietony Krzywickiej (wyłącznie przedwojenne)
Agata Tuszyńska Długie życie gorszycielki
Boy, Boy, Boy – artykuły i tłumaczenia
pamiętniki i zapiski pokolenia ’44, którzy bywali wybitni już jako
dwudziestolatkowie (np. Andrzej Trzebiński)
K.I. Gałczyński m. in: Teatrzyk Zielona Gęś, teksty z kabaretu
Starszych panów – inteligenckie poczucie humoru, które wymiera

Spotkanie odbyło się 16 września 2009 r.

KANON 10 książek wg Jakuba Żulczyka:

1. Leopold Tyrmand, Dziennik 1954
2. Arkadij i Boris Strugaccy, Piknik na skraju drogi
3. Truman Capote, Inne głosy, inne ściany
4. Philip K. Dick, Valis
5. Don DeLillo, Biały szum
6. Cormac McCarthy, Droga
7. Wienedikt Jerofiejew, Moskwa – Pietuszki
8. Howard Phillips Lovecraft, Zew Cthulhu i inne opowiadania
9. Franz Kafka, Wyrok. Opowiadania
10. Hunter S. Thompson, Lęk i odraza w Las Vegas